اسامة‌بن حبيب قرظى
وى يهودى و از قبيله بنى‌قريظه بوده است.[1] گفته‌اند: با كعب*بن اشرف، حُيَىّ*بن اخطب و برخى از يهوديان با جمعى از انصار معاشرت نزديك داشته و با تظاهر به خيرخواهى، به آنان مى‌گفتند: اموال خود را به اطرافيان رسول خدا انفاق نكنيد چون مى‌ترسيم فقير شويد و در انفاق شتاب نكنيد زيرا نمى‌دانيد آينده چه خواهد شد. در پى اين ماجرا، آيه 37 نساء/4، در تهديد آنان نازل شد[2]«اَلَّذينَ يَبخَلونَ ويَأمُرونَ النّاسَ بِالبُخلِ ويَكتُمونَ ما ءاتـهُمُ اللّهُ مِن فَضلِهِ واَعتَدنا لِلكـفِرينَ عَذابـًا مُهينا= آنان كه بخل مىورزند و مردم را به بخل وامى‌دارند و آنچه را خداوند از فضل خويش بدانها ارزانى داشته پوشيده مى‌دارند و براى كافران عذابى خواركننده آماده كرده‌ايم» (نساء/4،37); همچنين به نقلى از عكرمه[3]اسامه از دانشمندان يهود است كه آيه44 نساء/4 در نكوهش آنان نازل شد «اَلَم تَرَ اِلَى الَّذينَ اُوتوا نَصيبـًا مِنَ‌الكِتـبِ يَشتَرونَ الضَّلــلَةَ ويُريدونَ اَن تَضِلُّوا السَّبيل= آيا به كسانى‌كه بهره‌اى از كتاب يافته‌اند ننگريستى؟ گمراهى را مى‌خرند و مى‌خواهند شما [نيز] گمراه شويد». بيش از اين اطلاعى از وى در دست نيست.منابع
جامع‌البيان عن تأويل آى القرآن; السيرة النبويه، ابن‌هشام; مفحمات الاقران فى مبهمات القرآن.سيد اسدالله موسوى عبادى
[1]. السيرة‌النبويه، ج2، ص515.
[2]. جامع‌البيان، مج4، ج5، ص121; مفحمات‌الاقران، ص71; السيرة‌النبويه، ج2، ص560.
[3]. مفحمات الاقران، ص71.